თუ უშენობა უშენობით გამათამამებს
სულ სხვაგან წასულს გიღალატებ საკუთარ ცოლთან.!
ფიქრი კი ჩუმად გადაითვლის აზრის ჭაღარებს,
როცა გიხილავს წამიერად შენ სხვის საწოლთან.
კვლავ შევცოდეო! გამიელვებს მე გონზე მოსულს,
სახეს ამირევს დარდიანი ცოლის თვალები
და ჩემი სიტყვა, რომ ვაწყნარებ მეუღლეს ორსულს :
- კვლავ დამესიზმრა ის წყეული ტყე და ჭალები!
გადავაფარებ საბანს ისევ, რომ ჩაეძინოს,
რომ ვერ დალანდოს ჩემს თვალებში სევდის ცრემლები,
მე კი ფიქრებში ჩავიხუტებ წარსულის ღვინოს,
რომ მათრობელა მოგონებამ მხვიოს ხელები.
მომენატრეო, სიტყვა ჩუმად გადმომექცევა
შენზე ფიქრებით ტრანსში შესულს და ნასიზმრალევს
და ისევ ცოლის ტკბილი სიტყვა შემომეხვევა:
- არსად წავსულვარ… (ვერ შეამჩნევს გულს ნამტირალევს…)
და აღსარება… აღსარება და კიდევ ერთხელ
უფალო ასე რად გამწირე?.. – ვიტყვი ცოდვილი.
მამაო მისმენს…
- გთხოვ, შემინდე… (ვუკოცნი ერთ ხელს…)
- ვარ მოღალატე (ფიქრებში მხოლოდ…) ცოლის და შვილის!..
ავტორი: გიორგი ბოგველი
